Hello!

Zoals beloofd het vervolg op het duikverhaal. Karolien en Stephanie zijn met glans geslaagd op hun duikcursus. Eerst een dagje film kijken over duiken, theoretisch examen afleggen en vervolgens oefenen in het zwembad met een knotsgekke duikinstructeur, Edwin. Als we zijn oefeningen goed uitvoerden, werden we spontaan getrakteerd op een hilarisch onderwaterdansje, met als gevolg dat ons masker zich telkens met een beetje water vulde. Geen paniek, we zijn intussen erop getraind om dit obstakeltje op te lossen! Daarna waren we klaar voor het echte werk: de diepe zee in -> dezelfde oefeningen herhalen op enkele meters diepte en na de lunch afdalen tot 18 meter.

We hebben onmiddellijk van ons nieuw diploma geprofiteerd om een scheepswrak te verkennen, ditmaal met dive master Mangku. Buiten een hele grote school vissen en wederom gekleurde visjes, benoemde Mangku op zijn notablokje enkele onderdelen van het schip zoals de 'angine' :-)

Ondertussen werd arme Nina op het droge land geparasiteerd door een 40-jarige Hollander Michiel aka de kaars (bijnaam uit studententijd) Deze bijzonder enthousiaste reiziger had opgevangen dat we naar Mount Ijen op Java gingen -> 'Nou, dan volg ik jullie vanaf nu'. En zo zouden we de volgende dagen met 4 doorbrengen.

Het voordeel aan een enthousiaste Hollander is dat hij alles goed en goedkoop probeert te regelen. We geraakten vlotjes in Banyuwangi, Java. Hier bleken we de enige Westerlingen te zijn en we werden dan ook toegejuicht langs alle kanten. Tot grote vreugde van de kaars was alles hier spotgoedkoop.

De dag nadien werden we om kwart na vier reeds gewekt door zingende/biddende moslims. Gelukkig moesten we om half vijf uit de veren om de zwavelontginning op Mount Ijen te verkennen. Dit hield in: twee uur rijden tot de start, 3km wandelen tot de top van de berg om nadien in een heerlijke zwavelgeur af te dalen tot de plaats van de ontginning. De zwaveldragers zeulen met 100 kg zwavel omhoog en terug omlaag voor een hongerloon; erg confronterend. We mochten tijdens de wandeling ook een aantal keer op de foto met de plaatselijke bevolking die Ijen eveneens beklom.

Nadien hebben we een tergend lange en vermoeiende busrit tot Probolingo afgelegd. Wij zouden van hieruit Bromo aandoen terwijl de kaars nog verder trok. Hij parasiteerde daarom in de bus een Frans koppel -> Nou, then I'll follow you from now on. Wij weer op ons gemak.

Blij dat we in een leuk hotelletje beland waren en een heerlijk avondmaal achter de kiezen hadden, gingen we een goede nachtrust tegemoet . De volgende dag trokken we dan naar het vulkaanmassief van Bromo, waar we zo goed als alleen waren. Heerlijk! Dappere Karolien en Nina vonden de moed om de dag nadien om 3 uur op te staan om de zonsopgang vanop het uitzichtspunt op de hele krater mee te maken. Bij hun terugkeer trokken we met zijn drietjes verder naar Yogyakarta, ditmaal gewapend met 2 taartdozen vol lekkere pateekes :-)

In Yogya mogen we weer couchsurfen. Yudha, een jonge vader, is onze gastheer van dienst en zorgt goed voor ons (o.a. met pisang goreng (fried bananas, heerlijk dessertje) De eerste dag in Yogya zagen we iets wat we al lang niet meer hadden gezien: regen! We trokken daarom maar richting winkelcentrum en cinema, waar we eindelijk Alice in Wonderland zagen!