Oog in oog met de tijger?
Na een goede nachtrust in onze gezellige dorm verkenden we Cameron Highlands nog wat meer. In de jeep, onderweg naar de Rafflesiabloem, ontmoetten we Lieve en Jeff, een symphatiek Antwerps koppel.Een korte junglewandeling bracht ons bij de grootste bloem ter wereld, die gelukkig in bloei stond. Na 5 jaar groeien staat deze bloem maar voor 5 dagen in bloei! Daarna reden we verder naar detheeplantages,bergen vol groene blaadjes! Onze gids had heel de dag door veel weetjes te vertellen over de streek. Als afsluiter trokken we naar het Mossy Forest, een volledig met mos bedekt muisstilbos dat meer dan 100 miljoen jaar oud is. Indrukwekkend, mysterieus!
De dag nadien ruilden we de aangename temperaturen van de Highlands in voor een bloedheet, vochtig jungleklimaat: Taman Negara. Na een 2-uur durende bootrit arriveerden we in het nationale park. Nog altijd vergezeld van Lieve en Jeff deden we de langste Canopy Walk van Azie. Een wiebelbrug hoooog boven de grond, spannend :).
In het park office vernamen we dat vijf dagen voor onze aankomst de Maleisische tijger gespot was door een bezoeker. We besloten ook op zoek te gaan naar deze viervoeter en reserveerde een bed in een uitkijkpost diep in de jungle. Geladen met veel water, antimuskietenmiddel en eten vertrokken we dapper met ons drietjes. We zagen aapjes, vreemde vogels, grote spinnen, eekhoorntjes,hagedissen en slangen...geen tijger. We moeten wel toegeven dat naarmate de avond viel we toch blij waren dat de wilde tijger ons pad niet kruist. Ondanks een beest van een zaklantaarn hebben we vanuit onze uitkijkpost alleen maar dieren gehoord, maar ook dat was zekerde moeite!
Terug in de bewoonde wereld, namen we de bus naar Jerantut waar we slechts een nachtje zouden blijven als tussenstop richting Kuala Lumpur. Wijze beslissing om hier niet langer te blijven want veel viel er niet te beleven. Aangeziende electriciteit in Jerantut was uitgevallen, moesten we elders op zoek naar een internetcafe. We werden hierbij geholpen door twee kerels die ons een rit aanboden. Onderweg kregen we het voorstel om samen naar de karaokebar te gaan. We zagen het wel zitten om nog een keer een liedje te gaan zingen.
De volgende dag arriveerden we op de plek waar het allemaal begonnen is: Kuala Lumpur. We trokken onder andere naar de cinema om Leonardo aan het werk te zien in Shutter Island, gleden van glijbanen in Sunway Lagoon, kochten de laatste souveniertjes en verstuurden de laatste postkaartjes, aten onze favoriete Aziatische gerechten en lieten onze voeten nog een keer verwennen door de masseurs.
Bedankt trouwe lezers! Reacties van het thuisfront deden elke keer deugd! Diegene die warm zijn gelopen om zelf Zuid-Oost Azie te beleven, zijn altijd bij ons welkom. We zullen maar al te graag vertellen over deze fantastische streek en ons geweldig avontuur!
Winnaar laatste wedstrijdvraag
Alle antwoorden waren waar
1. Een van de gidsen in Sapa, 19 jaar jong, werd al twee keer ontvoerd door een welwillende minnaar. WAAR
2. Lim, onze lieve drager van de Rinjanitrekking, bleek toch een duister kantje te hebben met zijn verleden in de Maleisische gevangenis wegens illegaal verblijf. WAAR
3. Karolien genoot iets te hard van de Indonesische vis en slikte een graat in die drie dagen lang in haar keel vast zat. WAAR
4. De duikinstructeur van Stephanie en Karolien gaat voor Pasen paaseitjes verven. WAAR
5. De 31-jarige dive master van de duik naar het wrak baatte voorheen 4 jaar lang een massagesalon uit. WAAR
De schiftingsvraag luidt als volgt:
Hoeveel minuten hebben Stephanie en Karolien reeds duikend in open water (geen zwembad) doorgebracht, wetende dat we er 6 duiken op hebben zitten? 289 min
Thomas Verougstraete had het meeste antwoorden juist en is de winnaar!
Proficiat Thomas, wij gaan in Kuala Lumpur op zoek naar een leuke prijs.
Aan alle deelnemers aan onze wedstrijdvragen: D A N K U W E L! Wij hebben genoten van jullie respons.
Limburger, Wereldburger!
Na een dagje bussen, een slaapplaats gezocht te hebben in het Chinatown van Singapore hadden we een afspraak in een straateetstalletje met Frederik (oud klasgenootje van Karolien) en Anneleen. Beiden maakten in Singapore een tussenstop na hun stage in Australie. Zij verbleven blijkbaar bij Ingrid...ook een Limburgse! Zij verblijft hier sinds november en ontwerpt de hoge gebouwen die we hier overal kunnen aanschouwen. Na het eten nam Ingrid ons mee naar het Swisshotel waar we op de 70ste verdieping met een cocktail in onze hand genoten van het uizicht op heel Singapore.
De volgende dag trokken we samen met Frederik en Anneleen naar Sentosa, een lokaal pretpark. Dit was heel wat anders dan we tot nu toe gewend waren: moderne attracties, kraaknet en heel artificieel. Maar toch leuk genoeg om ons een halve dag te ontspannen met onder andere een 4D-film-avontuur-flop en het grootste casino in Singapore. Die namiddag trokken we naar 1 van de talrijke winkelcentra die Singapore rijk is. Snoep, kleren, schoenen,...we deden er ons allemaal aan te goed!
Net op tijd konden we de winkels achter ons laten en namen we de bus naar de Night Zoo. Op het nippertje konden we plaatsen bemachtigen voor de hilarische en indrukwekkende nachtshow met een grappige Japanner als proefkonijn. Hyena's, een beerkat, otters en een dikke slang kwamen zeer kort in de buurt. Nadien trokken we op pad om de nachtdieren actief te zien. In onze ogen behoort deze zoo terecht in de top 5 van alle zoo's in de wereld. Mooi verzorgd, natuurlijke habitat van de dieren goed nagebootst. Soms werden de dieren enkel van ons gescheiden door een beek of glas waardoor we ze van erg kortbij konden aanschouwen. Stephanie week zelfs een keer van het pad af om toch maar het nijlpaard te kunnen zien! Het was de moeite, wat een kanjer van een kerel! Vermoei, maar toch nog zin in een slaapmutsje wouden we nog de engelenbar gaan. Wanneer je hier een flesje wijn bestelt, gaat een van de barmeisjes deze halen in de torenhoog wijnrek en vliegt ze, voorzien van haar vleugels, weer naar beneden. Helaas...was de bar reeds gesloten toen we uiteindelijk het centrum bereikten. Dan maar een Tigerbiertje en een doos koekjes uit de nachtwinkel op een leegstaand terrasje!
De laatste dag Singapore bestond uit nog wat sightseeing: de skyline, het formule 1-parcours, Little India en Orchard Street met de grootste boekenhandel van Zuid-Azie. Bij iedereen kriebelde het nog om die engel te zien vliegen en toen we passeerden in de late voormiddag zijn we toch maar even binnengesprongen om een flesje wijn te kraken. Jammer genoeg vliegen engeltjes blijkbaar enkel 's avonds, maar de wijn smaakte er niet minder om.
Tijd om afscheid te nemen van Limburg en de laatste nachttrein te nemen richting Pulau Perhentian, twee eilandjes in het noorden van Maleisie. Ook Fred en Anneleen hadden een vlucht gepland richting huis, maar de Ijslandse vulkaan bracht wat as in het eten: Ze zitten nog altijd in Singapore en hebben het daar nu wel gezien denken we!
Perhentian: weer een klein paradijsje: strand, blauw water, gezellige restaurantjes en talloze diving spots. Hoewel het in Bali mooier was om te duiken hebben we er toch enkele stoere onderwaterervaringen opzitten: Nina haar introduik en zin naar meer, een spookachtig scheepswrak, de 'tempel' met blauwe koralen, het zwemmen tussen scholen vissen en oppassen voor de triggerfish (valt zonder reden duikers aan). Hoewel duiken geen intensieve sport is, valt het toch niet te onderschatten. De laatste dag op Perhentian deden Karo en Steph 3 duiken en waren 's avonds stikop :). Een snickershake ging er wel nog net in.
Ondertussen heeft het goedkoopste lot bepaald dat we in Cameron Highlands zitten met zijn vele farms. Een aardbeicoupe hebben we ons al laten smaken (met verse Highlandse aardbeien). Ook bezochten we de Honey Bee Farm en de Butterfly Farm. Hier zagen we bekende en minder bekende insecten en reptielen, levend of dood in hun kooi. Namiddag hebben we ons in de zetel genesteld voor een filmpje in onze gezellige guesthouse.
Wennen aan het Westen
Nog maar eens een tempeltje, dachten we, en zo gingen we naar Borobudur (Java), een groot boeddhistisch complex opgetrokken uit lavastenen, werd ons verteld. Wel, het was best wel mooi maar na Angkor Wat toch redelijk klein. Bovenop de tempel wouden we genieten van het uitzicht maar we werden gestalkt door een horde Papua'en die een voor een met ons op de foto wilden! Langs alle kanten gingen er flitsen af en onze kaken deden pijn van de glimlachjes. Ook knoopten we een gesprek aan met enkele studenten die rara... met ons op de foto wilden.
De avond voor ons vertrek naar Maleisiewilden we nog evenhet vluchtuur verifieren. Gelukkig maar, want onze vlucht was maar liefst 8 uur vervroegd! Vervolgens namen we dus, iets eerder dan verwacht, afscheid van Indonesie, met pijn in onze hartjes. Wat hebben we ons hier goed geamuseerd!
Ondertussen zijn we in Melaka (Maleisie) beland, een groot verschil met de landen totnutoe. Grote shopping centers, talloze McDonalds, auto's, alles proper, weinig internetcafe's... Waar zijn de brommers? Na Alice in Wonderland snakten we naar meer, dus zijn we hier ook maar naar de film geweest -> date night, een heuse aanrader (voor de meisjes dan toch :-))! Ook hebben we de zoo (we waren de eerste bezoekers van de dag), de botanische tuin, een bloementuin en het strand bezocht, al heel wat fauna en flora dus!
We hebben het grootste geluk gehad dat we de Maleysian paintball LIGA 2010 mochten meemaken in Melaka. Stoere mannen vol adrenaline goed ingeduffeld in deze hitte... Ze mogen het hebben!
Ondanks de moderne vervoersfaciliteiten, hebben we al tweemaal een gratis lift gehad, wachtend op de bus of vragend naar de bushalte. Wat biedt het toch voordelen om met drie meisjes te reizen!
Op naar het kraaknette Singapore, hopelijk zijn er minder muggen!
Actie in wonderland
Hello!
Zoals beloofd het vervolg op het duikverhaal. Karolien en Stephanie zijn met glans geslaagd op hun duikcursus. Eerst een dagje film kijken over duiken, theoretisch examen afleggen en vervolgens oefenen in het zwembad met een knotsgekke duikinstructeur, Edwin. Als we zijn oefeningen goed uitvoerden, werden we spontaan getrakteerd op een hilarisch onderwaterdansje, met als gevolg dat ons masker zich telkens met een beetje water vulde. Geen paniek, we zijn intussen erop getraind om dit obstakeltje op te lossen! Daarna waren we klaar voor het echte werk: de diepe zee in -> dezelfde oefeningen herhalen op enkele meters diepte en na de lunch afdalen tot 18 meter.
We hebben onmiddellijk van ons nieuw diploma geprofiteerd om een scheepswrak te verkennen, ditmaal met dive master Mangku. Buiten een hele grote school vissen en wederom gekleurde visjes, benoemde Mangku op zijn notablokje enkele onderdelen van het schip zoals de 'angine' :-)
Ondertussen werd arme Nina op het droge land geparasiteerd door een 40-jarige Hollander Michiel aka de kaars (bijnaam uit studententijd) Deze bijzonder enthousiaste reiziger had opgevangen dat we naar Mount Ijen op Java gingen -> 'Nou, dan volg ik jullie vanaf nu'. En zo zouden we de volgende dagen met 4 doorbrengen.
Het voordeel aan een enthousiaste Hollander is dat hij alles goed en goedkoop probeert te regelen. We geraakten vlotjes in Banyuwangi, Java. Hier bleken we de enige Westerlingen te zijn en we werden dan ook toegejuicht langs alle kanten. Tot grote vreugde van de kaars was alles hier spotgoedkoop.
De dag nadien werden we om kwart na vier reeds gewekt door zingende/biddende moslims. Gelukkig moesten we om half vijf uit de veren om de zwavelontginning op Mount Ijen te verkennen. Dit hield in: twee uur rijden tot de start, 3km wandelen tot de top van de berg om nadien in een heerlijke zwavelgeur af te dalen tot de plaats van de ontginning. De zwaveldragers zeulen met 100 kg zwavel omhoog en terug omlaag voor een hongerloon; erg confronterend. We mochten tijdens de wandeling ook een aantal keer op de foto met de plaatselijke bevolking die Ijen eveneens beklom.
Nadien hebben we een tergend lange en vermoeiende busrit tot Probolingo afgelegd. Wij zouden van hieruit Bromo aandoen terwijl de kaars nog verder trok. Hij parasiteerde daarom in de bus een Frans koppel -> Nou, then I'll follow you from now on. Wij weer op ons gemak.
Blij dat we in een leuk hotelletje beland waren en een heerlijk avondmaal achter de kiezen hadden, gingen we een goede nachtrust tegemoet . De volgende dag trokken we dan naar het vulkaanmassief van Bromo, waar we zo goed als alleen waren. Heerlijk! Dappere Karolien en Nina vonden de moed om de dag nadien om 3 uur op te staan om de zonsopgang vanop het uitzichtspunt op de hele krater mee te maken. Bij hun terugkeer trokken we met zijn drietjes verder naar Yogyakarta, ditmaal gewapend met 2 taartdozen vol lekkere pateekes :-)
In Yogya mogen we weer couchsurfen. Yudha, een jonge vader, is onze gastheer van dienst en zorgt goed voor ons (o.a. met pisang goreng (fried bananas, heerlijk dessertje) De eerste dag in Yogya zagen we iets wat we al lang niet meer hadden gezien: regen! We trokken daarom maar richting winkelcentrum en cinema, waar we eindelijk Alice in Wonderland zagen!
Allerlaatste wedstrijdvraag!
Hallo lustige lezers,
hier volgt jullie laatste kans op een uniek souvenirtje van Azie!
Zijn de volgende stellingen waar of niet waar?
1. Een van de gidsen in Sapa, 19 jaar jong, werd al twee keer ontvoerd door een welwillende minnaar.
2. Lim, onze lieve drager van de Rinjanitrekking, bleek toch een duister kantje te hebben met zijn verleden in de Maleisische gevangenis wegens illegaal verblijf.
3. Karolien genoot iets te hard van de Indonesische vis en slikte een graat in die drie dagen lang in haar keel vast zat.
4. De duikinstructeur van Stephanie en Karolien gaat voor Pasen paaseitjes verven.
5. De 31-jarige dive master van de duik naar het wrak baatte voorheen 4 jaar lang een massagesalon uit.
De schiftingsvraag luidt als volgt:
Hoeveel minuten hebben Stephanie en Karolien reeds duikend in open water (geen zwembad) doorgebracht, wetende dat we er 6 duiken op hebben zitten?
Graag antwoorden voor 17 april bij ninavandewinkel@hotmail.com. Succes!
waterworld
Weer een weekje verstreken, weer tijd voor een blogje.
Voor we met mama Rita en papa Ludo naar onze luxe villa's (jawel, met privezwembad) gingen, zijn we nog even de culturele toer opgegaan: tempel Tanah Lot, kiekjes schieten van rijstvelden, rijstveldwandeling, optreden van Barongdans tot zelfs het bijzonder begrafenisritueel. Nadat we hier allen goed van hadden genoten was het tijd om te gaan 'uitrusten' in Jimbarab, aan ons zwembad. 's Avonds hebben we ons daar telke male tegoed gedaan van een overheerlijke visbarbecue met lekkere wijntjes.
Na de mama en de papa te hebben uitgezwaaid, zijn we naar Kuta gegaan om te surfen. Dat was leuk! Indonesische surfboys stelden voor om les te geven, maar we weigerden vriendelijk. Uiteindelijk kwamen ze toch met (gratis) tips over de brug. We hebben grotere en minder grote golven getrotseerd, al was de techniek niet altijd even schitterend. Het was in ieder geval genieten wanneer we rechtstonden op onze plank!
Onze huidige stop is Lovina, in het noorden van Bali. De eerste dag hebben we hier vooral niets gedaan, op het gemakje het stadje verkend. Lovina staat bekend om zijn prachtige onderwaterwereld. Eerst verkenden we deze al snorkelend, maar door de vele positieve verhalen die we al gehoord hebben van de duikcursussen, besloten we ons hier ook aan te wagen. En inderdaag, het was fenomenaal! We waren zelfs zo onder de indruk van de vele mooie visjes, waterschidpadden en minihaaien (!) dat Karolien en Stephanie zich meteen hebben ingeschreven voor een open water course! Of we ons certificaat over een paar dagen in handen zullen hebben, lezen jullie volgende week!
Van het ene paradijs naar het andere!
Na de inspanningen van de Rinjani-beklimming namen we enkele rustdagen op het kleine eilandje Gili Meno. We werden er verwelkomd door onze twee Finse kameraden Otto en Sampa, die op hun beurt al heel wat lokale vrienden hadden verzameld. Het beloofde dus gezellige dagen te worden en dat in een prachtig decor: witte stranden, wuivende palmbomen, schitterende onderwaterwereld en een memorabele zonsondergang. We ontpopten ons tot de trouwste stamgasten van de strandbar Ana Warung, uitgebaat door Jon en Eddy. Bovendien bleken dit twee fantastische muzikanten te zijn. Wat hadden wij het naar onze zin op Gili Meno!
Een lange reisdag bracht ons terug op Bali waar de ouders van Stephanie ons opwachtten. De volgende dagen zouden we samen met hun dit mooie eiland ontdekken. Culturele uitstapjes worden afgewisseld met culinaire verwennerij en een avontuurlijke rafting. We slaagden er 25 rapids lang in iedereen aan boord te houden! Wat een sensatie
